Ήταν ένας εναέριος κινηματογράφος. Από το ύψος ενός ακίνητου αεροπλάνου, κινηματογραφούσαμε το πέταγμα μιας συσκευής ακριβείας που ήξερε καλά τη δουλειά της. Ο αέρας γέμιζε από ένα υπόκωφο πέτρινο βούισμα όμοιο με το φως που τον κατέκλυζε. Μα ο φωτισμός μερικές φορές δεν έβρισκε την συσκευή.
Στο τέλος, δεν μείναμε παρά δυο ή τρείς πάνω στα φτερά της μηχανής. Το αεροπλάνο πλανιόταν στον ουρανό. Ένιωθα σα να 'μουν μέσα σε μια μισερή ισορροπία. Μα, όπως η συσκευή αναποδογύριζε, χρειάστηκε να κάνουμε έναν γύρο στο κενό πιασμένοι σε κρίκους. Στο τέλος, η επιχείρηση πέτυχε, αλλά οι φίλοι μου φύγανε δεν έμειναν παρά οι αρχιμηχανικοί που έκαναν τα τρυπάνια τους να στριφογυρίζουν στο κενό.
Εκείνη τη στιγμή, ένα απ' τα δύο σύρματα έσπασε:
-Σταματήστε, φώναξα, πέφτω!
'Ημαστε πεντακόσια μέτρα απ' το έδαφος.
-Υπομονή, μου αποκρίθηκαν, είσαστε γεννημένος για να πέφτετε.
Έπρεπε ν' αποφύγουμε να περπατάμε πάνω στα φτερά της μηχανής. Ωστόσο, τα 'νιωθα στερεά κάτω απ' τα πόδια μου.
-Αν πέσω, ούρλιαξα, ξέρω καλά ότι δεν ξέρω να πετάω.
Ένιωσα πως όλα τρίζανε.
Μια κραυγή: Φέρτε τα "κοφτήρια"!
Κι αμέσως φαντάστηκα ότι μια ξυραφιά σαν λάσο άρπαξε τα σκέλη μου, το αεροπλάνο εγκατέλειπε τα πόδια μου, κι εγώ κρεμασμένος στο κενό, με τα πόδια στο ταβάνι.
Ποτέ δεν έμαθα αν έγινε στ' αλήθεια.
4 σχόλια:
το όνειρο του Ικαρου ή ένας εφιάλτης;
Ο Ίκαρος σε πτώση ή ο Εαυτός ως εχθρός
μμμμμ
ας το δουμε και έτσι
"-Υπομονή, μου αποκρίθηκαν, είσαστε γεννημένος για να πέφτετε."
ο Εαυτός σε πτήση που νομίζει ότι δεν μπορεί
όχι εφιάλτης αλλά μια ματιά σε άλλη διάσταση, στο άλλο παράλληλο Σύμπαν
Δημοσίευση σχολίου