Hrísi vex ok háu grasi Víðars land viði; en þar mögr of læzt af mars baki frækn at hefna föður

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2008

La Folie Verte

Ζωή χωρίς αψέντι; Δεν μπορώ να την φανταστώ! Για μένα θα ήταν αδύνατο! Θα απαγχονιζόμουν, πνιγόμουν ή θα πυροβολούσα τον εαυτό μου πέρα από κάθε όριο, από καθαρή οργή για την συνεχή σκληρότητα και αδικία του κόσμου - αλλά με το θείο νέκταρ του Ολύμπου μπορώ να αρνηθώ την κακοτυχία και να καγχάσω απέναντι στην ένδεια, σαν αυτές να ήταν οι πιο ασήμαντες παλιατζούρες! Ελάτε! - Στην υγειά σας, γενναίοι μου! Πιείτε μαζί μου!
Μαrie Corelli

Charles Cros
Με Λουλούδια, και με Γυναίκες

Με Λουλούδια, και με Γυναίκες,
Με Αψέντι, και μ' αυτήν την Φωτιά,
Μπορούμε για λίγο να εκτραπούμε,
Να παίξουμε τον ρόλο μας σε κάποιο δράμα.

Αψέντι, ένα χειμωνιάτικο απόγευμα,
Φωτίζει πράσινη την καπνιασμένη ψυχή.
Και Λουλούδια, στην αγαπημένη,
Ευωδιάζουν πριν την καθαρή Φωτιά.

Αργότερα, τα φιλιά χάνουν τη γοητεία τους,
Έχοντας διαρκέσει αρκετές εποχές.
Και ύστερα απ' αμοιβαίες προδοσίες,
Μια μέρα χωρίζουμε δίχως ένα δάκρυ.

Καίμε γράμματα και ανθοδέσμες,
Και το κιόσκι μας παίρνει η φωτιά.
Και αν η θλιβερή ζωή διασώζεται,
Υπάρχει ακόμη το Αψέντι και οι λόξιγκές του.

Τα πορτραίτα καταβροχθίζονται απ' τις φλόγες,
Καμμένα δάχτυλα τρέμουν.
Πεθαίνουμε από ύπνο μακρύ,
Με Λουλούδια, και με Γυναίκες.

...και καθώς πίνω, ονειρεύομαι. Όχι ανόητα πράγματα. Όχι! Όχι θαμπούς Αγίους και ήρεμα τοπία στον ουρανό και σεμνότυφες κόρες που προκαλούν πλήξη. Αλλά Βάκχους που ακτινοβολούν, γυμνές νύμφες σ' έναν κολασμένο χορό, αστραφτερούς χειμάρους και εκθαμβωτικές βουνοκορφές, καταιγίδα και τρόμο, αστραπή και βροχή, ίπποι να καλπάζουν, σημαίες να κυματίζουν, στρατοί να παρελαύνουν, βιασύνη και ταραχές και σύγχυση και θάνατο!
Marie Corelli

Μετά το πρώτο ποτήρι, βλέπεις τα πράγματα όπως θα επιθυμούσες να είναι. Μετά το δεύτερο, βέπεις τα πράγματα όπως δεν είναι. Τελικά, βλέπεις τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα, κι αυτό είναι το πιο φρικιαστικό πράγμα στον κόσμο.

Oscar Wilde

4 σχόλια:

Katerina είπε...

στην υγειά σου

John Simon Ritchie είπε...

Σας ευχαριστώ Ocean Soul

jugk είπε...

μου τσιγλάτε την μνήμη κύριε
ήταν η πρώτη φορά που ήπια αψέντι.
στην Θεσσαλονίκη πέντε χειμώνες πριν ξεχασμένους στον χρόνο

όταν φίλοι μου είχαν φέρει από την Πράγα ένα μπουκάλι αψέντι
ίσως να μας βρήκε το ηλιοβασίλεμα ....πίνοντας..!
βρήκα τούτη την φράση να εκφράσω εκείνο το πρώτο συναίσθημα

« Ένα ποτήρι αψέντι είναι τόσο ποιητικό, όσο και ένα ηλιοβασίλεμα»,




οφείλω να ομολογήσω,
ότι οι μουσικές σας επιλογές
είναι απλά υπέροχες
χαιρετώ!!

John Simon Ritchie είπε...

Δεν είναι αληθινά υπέροχο το αψέντι, gioulianna; Με τον παραδοσιακό τρόπο βέβαια,με ζάχαρη. Σκέτο χάνει κάποια από την μαγεία του.
Χαίρομαι που σας έχουν αρέσει οι εώς τώρα μουσικές επιλογές μου.