Hrísi vex ok háu grasi Víðars land viði; en þar mögr of læzt af mars baki frækn at hefna föður

Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

Κάποια νύχτα

...ήμουν ξαπλωμένος στο κρεββάτι και κοιμόμουν και καθώς κοιμόμουν έφτιαχνα μικρούς σωρούς μαγείας εδώ και κει, οι περισσότεροι σωροί ήταν σκοτεινοί αλλά σκοτάδι ήταν και ολόγυρα... όχι ένα σκοτάδι όπου δεν βλέπεις τίποτα... βαθύ σκοτάδι αλλά ταυτόχρονα μπορούσες να διακρίνεις τον χώρο... και κάποιους σωρούς τους κατέστρεφα όχι από επιλογή ή για κάποια συγκεκριμμένη αιτία αλλά τυχαία... και μετά έφτιαχνα άλλους... είχε μερικούς εκεί, μερικούς πιο εκεί, μερικούς πιο πέρα στο δωμάτιο... μοιάζαν με μαξιλαράκια κάπως... δεν είχαν κάποια αιτία ούτε ήξερα αν ήταν διαφορετικοί μεταξύ τους, δεν ήξερα καν γιατί τους έφτιαχνα ούτε γιατί κάποιους κατέστρεφα και ούτε γιατί έφτιαχνα μετά αλλους... ήξερα μόνο πως ήταν κάτι σκοτεινοί σωροί σαν μαξιλαράκια...και γιατί να τους φτιάχνω τώρα που υποτίθεται πως κοιμάμαι; Και ξαφνικά κάτι σα να ξύνει τον τοίχο από την άλλη πλευρά, σαν σπάτουλα... και αρχίζω και τρομάζω... αλλά προσποιούμαι ότι δεν το ακούω και προσπαθώ να μη δώσω σημασία......και μετά κοιμάμαι......ξυπνάω μετά από λίγο γιατί νιώθω κατι να βάφει τον τοίχο από την άλλη πλευρά... μαύρο χρώμα......μα από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει τίποτα... πώς; τι;... και γιατί το χρώμα αυτό περνάει και στον δικό μου τοίχο; τον ποτίζει... τον μαυρίζει ολόκληρο......και σα να νιώθω απειλημένος... μια παρουσία από την άλλη πλευρά... ένας μάγος......ξαπλωμένος όπως είμαι σηκώνω το χέρι μου προς τον τοίχο, το μαύρο χρώμα δείχνει λίγο να υποχωρεί σε εκείνο το σημείο... σα να το ρουφάει ο τοίχος πάλι πίσω στην άλλη πλευρά... ...μα με ένα βουητό επανέρχεται πιο ορμητικό το χρώμα... έτοιμο να πλυμμηρίσει όλο τον χώρο... ...και ναι, μάλλον από την άλλη πλευρά είναι κάποιος μάγος... ζοφερός......σηκώνομαι... και βαδίζω σιγά, αποφασιστικά και θυμωμένα προς τη μια γωνία του δωματίου... και όμως φοβάμαι... και καθώς προχωρώ σκοτεινιάζω...και μεγαλώνω... και γίνομαι ο ίδιος ένας μάγος... πελώριος σαν πύργος... δεν φοβάμαι... είμαι ζοφερός... μόνο εγώ που είμαι έξω από εμένα και με κοιτάω φοβάμαι... εγώ ήμουν από την άλλη πλευρά; Ή ο μάγος της άλλης πλευράς μετατρέπεται σε μένα; Μήπως πήρα τη μορφή του για να μπορέσω να συγκρουστώ μαζί του και να το νικήσω; Αν φτάσω τη γωνία... αν περάσω μέσα από τη γωνία... θα μάθω...