Ο κόσμος τους μ' έχει αποκλείσει, μ' έχει αποκλείσει οριστικά. Όμως οι γυναίκες υπάρχουν εκεί. Πέρα από τον κόσμο των αντρών και των γυναικών δεν υπάρχει τίποτα ν' αντιτάξεις, είναι ένας κόσμος κτηνώδης. Κι αν σκοτωθώ, θα 'ναι γιατί δεν είμαι ένα επιτυχημένο κτήνος. Αλλά τα υπόλοιπα, σκέψη, φιλολογία, ε! Θα σκοτωθώ γιατί κι αυτά με πλήγωσαν, ένα ελεεινό ψέμα. Ψέμματα, ψέμματα. Ξέρουν ότι καμμιά αλήθεια δεν είναι δυνατή κι όμως εξακολουθούν να μιλάνε. Μιλάνε οι βρομιάρηδες......Λοιπόν, έχει το ρεβόλβερ εκεί, ανάμεσα σε δύο πουκάμισα στο συρτάρι. Ναι, αλλά δεν πρέπει να το αγγίξει δίχως να είναι οριστικά αποφασισμένος. Έχει καιρό, μια και η απόφαση του είναι τελεσίδικη. Περιμένοντας, υπάρχουν αυτά τα χρήματα. Όμως αυτή η απουσία των γυναικών, αυτή η οριστική σιωπή των γυναικών. Η απουσία κάθε δυνατότητας να ξαναδεί τους φίλους του...
...Ξάπλωσε το σβέρκο στο σωρό από τα μαξιλάρια, τα πόδια στο ξύλο του κρεβατιού, ακουμπισμένος σταθερά. Το στήθος μπροστά. Γυμνό, εκτεθειμένο. Η θέση της καρδιάς είναι γνωστή.
Ένα ρεβόλβερ είναι μοναχικό, είναι από ατσάλι. Είναι ένα αντικείμενο. Τελικά σκόνταψε στο αντικείμενο.
"Η Φλόγα Που Τρεμοσβήνει"
Λίγα ακόμη εδώ http://siegfriedhellas.blogspot.com/2008/05/blog-post.html
3 σχόλια:
ε οχι !!
Sir, λέω πως είναι ώρα ν' αφήσουμε τις μαυρίλες και τις "φλόγες που τρεμοσβήνουν" και να δούμε τον ήλιο...
Λέμε τώρα... για να τ' ακούω κι εγώ.
Ocean Soul,απάντηση σε αυτό εν μέρει δίνει και το άλλο απόσπασμα απο το βιβλίο αυτό που έβαλα σαν λινκ στο τέλος
Daria, o ήλιος είναι ζωοδότης φυσικά, πάντα καταβάλει το σκοτάδι
Δημοσίευση σχολίου